Als bepaalde klanken niet correct kunnen gevormd worden op een leeftijd waarop dit normaal wel het geval is, dan spreekt men van een articulatiestoornis. Bij jonge kinderen zijn er vaak meerdere klanken die nog niet uitgesproken kunnen worden, bij oudere kinderen gaat het vaak om geïsoleerde klanken, zoals (r) of (s).
In de therapie worden de doelklanken aangeleerd en ingeoefend op woord – en zinsniveau. De therapie wordt pas stopgezet als het kind de correcte klanken integreert in de spontane spraak.